W filmach szukam przede wszystkim emocji. Na przykład nieustannego zadziwienia światem, jakie towarzyszy bohaterowi Tam gdzieś musi być niebo - filmu ciepłego, skromnego i pełnego empatii dla drugiego człowieka.
Albo wyzwalającej potrzeby buntu wobec rodziny, tradycji, społeczeństwa, w którym żyje młoda Macedonka w Bóg istnieje, a jej imię to Petrunia.
Lub obezwładniającego lęku, który żonie pewnego reportera wojennego nie pozwala żyć własnym życiem (53 wojny).
A może nawet przerażenia, które potrafi zakraść się w środku lata, w pełnym słońcu, w Midsommar. W biały dzień.